Niewielu z nas interesuje się tym, jak zostały wykonane przedmioty, z których korzysta na co dzień, i te, które znajdują się w jego najbliższym otoczeniu. Tymczasem, rzeczy te mogą kryć w sobie niezwykła historię, która może wielu zainteresować. Nie każdy zdaje sobie sprawę z tego, że proces wykonania, wydawałoby się najzwyklejszej części może być żmudny i długotrwały. Na to, jak one się ostatecznie prezentują, często ma wpływ wiele różnych czynników. Mogą one mieć za sobą wiele rozmaitych etapów produkcji, takich jak na przykład odlanie ich z formy, czy, w wypadku szczególnie metalowych części, galwanizacja. Ta ostatnia zapewnia im nie tylko ładny wygląd i wysoki połysk, ale też odporność na rdzę, o którą, jeśli chodzi o przeróżne metale, nietrudno. Dlatego też ta metoda nadania nowej powierzchni jest szczególnie popularna – wykorzystuje się niemal w każdej dziedzinie przemysłu – od samochodowego, aż po przedmioty codziennego użytku. Jako warstwa wierzchnia stosuje się zazwyczaj takie metale, jak chrom, miedź, czy nikiel, które przez działanie prądu o specjalnie dobranym natężeniu osadzają się na powierzchni galwanizowanego przedmiotu, tworząc jej drugą, wierzchnią, ochronną warstwę.

W ostatnich latach panuje moda na to, by wysłużonym już i niemłodym rowerom „podarować drugie życie”. Wbrew pozorom, to nie względy finansowe biorą górę w tej sytuacji, a walory estetyczne starych pojazdów – może bowiem okazać się, że odmłodzenie roweru jest bardziej kosztowne, niż zakup nowego. Mimo to na taki krok decyduje się coraz więcej osób. Jednoślad poddany takiej kuracji po wszystkim może wyglądać naprawdę oszałamiająco. Uzyskuje on nowy napęd i koła oraz cały niezbędny osprzęt, a także nową warstwę farby na ramie. Natomiast takie części jak kierownica sztyca, często poddawane są chromowaniu. Galwanizacja także w tym wypadku okazuje się bardzo pomocna. Części obronione tą metodą nie tylko prezentują się wyraźnie lepiej, niż te po prostu pomalowane srebrną farbą, ale też przestają im być straszne takie przeciwności, jak deszcz, czy przechowanie w wilgotnych pomieszczeniach – po prostu rdza i korozja przestają być dla tych, wykonanych z metalu przedmiotów. Po tym wszystkim pojazd w niczym nie przypomina tego starego i zaniedbanego grata, jakim był przedtem. Dzięki temu nie tylko staje się odporniejszy i bardziej długowieczny, ale i sprawia więcej przyjemności swojemu właścicielowi.

Chociaż dla niektórych może to brzmieć bardzo nieprawdopodobnie, to metalowe części rozmaitych urządzeń i narzędzi poddaje się kąpielom. Nie są to jednak zwykłe kąpiele, a coś, co nosi nazwę kąpieli galwanicznej. Dla tych, którzy nie wiedzą, o co chodzi, wyjaśnienie – poprzez taki zabieg uzyskuje się dwie rzeczy – ładniejszy wygląd danego przedmiotu oraz jego odporność na korozję. Jak to się dzieje? Sprawa, choć wydaje się prosta, wcale taka nie jest. Galwanizacja wykorzystuje elektrolizę. Poprzez działanie prądu elektrycznego o odpowiednim natężeniu na metal taki jak chrom czy miedź, osadza się on na powierzchni przedmiotu, który w ten sposób obrabiamy. To wszystko jest tylko dużym skrótem tego procesu, ponieważ bardzo ważne jest na przykład to, jakiej cieczy używa się do kąpieli, jakie jest wspomniane natężenie prądu, a także odpowiedni dobór metalu, który posłuży za osłonę. To wszystko powoduje, że procesu galwanostegii (tak fachowo nazywa się opisywana czynność) nie da się opisać w tak krótkim tekście. Świadczeniem takich usług zajmują się zakłady galwanotechniczne, zatrudniające osoby specjalnie w tym kierunku wykształcone, oprócz tego, że jest to zajęcie, jak zostało już wspomniane, skomplikowane, to także, poprzez obecność prądu, także niebezpieczne.

Metalowe przedmioty obecne są w naszym życiu dosłownie na każdym kroku. Naprawdę trudno nie natknąć się na rzeczy wykonane z opisywanych materiałów. Zbudowane z nich są półki w sklepach, przyrządy kuchenne, okucia mebli, wyposażenie łazienki i ogromna masa innych przedmiotów. Aby zapewnić im właściwy wygląd i inne, pożądane w danym przypadku właściwości, stosuje się wobec nich szereg rozmaitych zabiegów. Jednym z nich jest niewątpliwie galwanizacja. Metoda ta wykorzystuje zjawisko znane naukowcom jako elektroliza, a jego fachowa nazwa to galwanostegia. Polega ona wykorzystaniu właściwości pewnych metali, jak na przykład miedź lub cyna, które w zetknięciu z działaniem prądu elektrycznego osadzają się na powierzchni galwanizowanego produktu, tworząc drugą warstwę. Może ona pełnić rolę zarówno dekoracyjną, podnosząc walory estetyczne przedmiotu, jak i ochronną, podnosząc jego odporność na działania rdzy i korozji, o które nietrudne, jeśli jest używany na przykład w wilgotnym pomieszczeniu lub na dworze. Chromowana metalowa część charakteryzuje się o wiele ładniejszym wyglądem, błyszczącą powierzchnią, połyskliwością i gładkością. Prawdopodobnie dlatego galwanizacja jest tak popularna.

Właściwie od dziewiętnastego wieku przemysł wraz ze swoimi wszystkimi gałęziami rozwija się niebywale szybko. Mniejsze lub większe lub większe zakłady można spotkać prawie na każdym osiedlu, na każdej wsi. Te wielkie zakłady i fabryki zazwyczaj znajdują się na obrzeżach miast, nierzadko tworząc całe przemysłowe dzielnice. Równie wiele jest dziedzin przemysłu – od spożywczego aż do obróbki metalu. Właśnie na tym ostatnim skupi się ten tekst. Z metalu wykonana jest na pewno większość przedmiotów, z których korzystają ludzie. Wśród nich można wymienić zarówno samochody, jak i na przykład obudowy telefonów komórkowych. Aby wyprodukować taką ilość rzeczy, potrzebne jest wiele zakładów. Niektóre z nich specjalizują się tylko w jednej dziedzinie – może to być na przykład obróbka skrawaniem lub galwanizacja. Ta druga jest to metoda pokrywania powierzchni jednego metalu drugim. Wśród pierwiastków, które służą jako swego rodzaju osłona, najczęściej spotkamy się z chromem oraz miedzią. Galwanizację stosuje się głównie z dwóch względów: po pierwsze tak obrobiony metalowy przedmiot po prostu ładniej się prezentuje, po drugie jest o wiele bardziej odporny na działanie korozji, której bardzo trudno uniknąć przy użytkowaniu go w wilgoci lub innych szkodliwych warunkach.

Trudno znaleźć chociaż jedną miejscowość, w której nie znajdowałby się warsztat. To miejsca, w których wykonuje się przeróżną, związaną z techniką pracę. Jeśli pojawia się temat tych miejsc, większość ludzi w pierwszej kolejności myśli o warsztacie samochodowym. Nie ma w tym nic dziwnego, wszak to najpopularniejsze warsztaty. Jednak w miejscach, które nazwać można tym mianem, wykonuje się wiele innych czynności. Wśród nich można wymienić chociażby szklarstwo, ślusarstwo, fotografię lub obróbkę zdjęć, a także pokrywanie metali drugą warstwą – tę metodę nazywamy galwanizacja. Choć praktyka ta jest powszechna, to jednak jej przebieg jest bardzo skomplikowany i aby go dokładnie zrozumieć, należy posiadać dużą wiedzę z dziedzin chemii i fizyki. Streszczając cały ten proces – w skrócie chodzi o to, by przedmiot wykonany z jednego metali uzyskał ochronną pokrywę w postaci drugiego. Aby tego dokonać, wykorzystuje się fizyczne zjawisko elektrolizy. Poprzez działanie prądy elektrycznego miedź, nikiel lub chrom osadzają się na powierzchni galwanizowanego metalu, tworząc jego nowy wierzch. Przyczynia się to nie tylko do zwiększenia wytrzymałości metalowego przedmiotu, ale też poprawia jego wygląd.

Współczesna technika zawiera w sobie wiele różnych od siebie dziedzin. Także ogromna ich liczba wchodzi w skład technologii pracy z różnego rodzaju metalami. Człowiek z nimi nie związany, którzy wcześniej nie miał z nimi większej styczności, może mieć pewne problemy z ich odróżnieniem od siebie nawzajem, a także nazwaniem poszczególnych działów. Co prawda każdy chyba wie, czym zajmuje się w swojej pracy ślusarz czy spawacz, lecz nie wszyscy już wiedzą, co robi tokarz lub czym jest galwanizacja. Ten tekst postara się pokrótce (w bardzo dużym skrócie) omówić ten proces, dzięki czemu przeciętny człowiek może nabrać jako takiego o nim pojęcia. Prawidłowa, choć rzadziej obecna w powszechnym użyciu nazwa tej metody wytwarzana powłok na powierzchni różnych, metalowych zazwyczaj przedmiotów, brzmi galwanostegia. W zakładach, których pracownicy parają się tą techniką, poprzez specjalną kąpiel i wykorzystanie zjawiska elektrolizy, tworzy się drugą warstwę dla części wykonanych z metalu. Materiałami, które najczęściej tworzą osłonę dla właściwych rzeczy zazwyczaj są chrom, rzadziej nikiel lub miedź. Dodatkowa warstwa ma za zadanie chronić przedmiot przed rdzą i innymi, niepożądanymi z różnych względów skutkami wilgoci oraz nadać jej przyjemniejszy dla ludzkiego oka wygląd.

Ludzie od kiedy tylko stanęli na dwóch nogach, szukali przeróżnych materiałów, które mogliby wykorzystać do tworzenia narzędzi, broni i innych potrzebnych im przedmiotów. Na początku było to drewno, potem różnego rodzaju kamienie, aż w końcu człowiek posiadł umiejętność pracy z metalami. Dziś z tych pierwiastków wykonana jest zdecydowana większość rzeczy, jakimi człowiek się posługuje – od rakiet i czołgów, po tak zwyczajne przedmioty jak łyżka czy widelec. Z ich wykorzystaniem związanych jest wiele zawodów, które zostaną w wielkim skrócie omówione w tym tekście. Najstarszy, obecnie znajdującym się już na wymarciu jest kowal. Kowalstwo zostało wyparte przez inne, bardziej wyspecjalizowane zawody, takie jak choćby ślusarz, tokarz, czy spawacz. Mówiąc o zawodach związanych w jakiś sposób z pracą z metalem, nie sposób wspomnieć o ludziach parających się procesem wielu osobom znanym jako galwanizacja. Pod tą, dla niektórych być może dziwnie brzmiącą nazwą, kryje się wykorzystanie pewnych właściwości metali, które poprzez elektrolizę osadzają się, jeden na powierzchni drugiego, przez co ten pierwszy zyskuje drugą, ochronną warstwę. Galwanizacją zajmują się warsztaty galwanotechniczne, a wykorzystuje się przede wszystkim jako formę zabezpieczenie metali przed różnego rodzaju szkodliwymi czynnikami.

Powierzchnia przedmiotów wykonanych z różnego rodzaju metali i ich stopów, często jest nieprzyjemna w dotyku i dla oczu. Poza tym, wiele z nich, niezabezpieczonych odpowiednio, łatwo ulega szkodliwym dla nich procesom – na przykład korozji, co po jakimś czasie powoduje to, że stają się kompletnie bezużyteczne, niezdatne do tego, by można je wykorzystać. Aby temu zapobiec, ludzie stosują przeróżne metody, mające przede wszystkim pomóc w przedłużeniu żywotności metalowych przedmiotów i narzędzi. Jednym z przykładów opisywanego działania niewątpliwie jest galwanizacja. W bardzo dużym skrócie, ta metoda wykorzystuje proces elektrolizy, powodujący osadzanie się jednego pierwiastka na powierzchni drugiego, przez co tworzy się druga warstwa – ochronna. Najczęściej oba pierwiastki są metalami, przy czym wśród tych, które służą jako pokrycie, najczęściej spotykamy chrom (chromowanie), miedź (tu z kolei mówimy o miedziowaniu), lub nikiel (jak każdy zapewne zdążył się domyśleć tę czynność określimy mianem niklowania). Po tym, jak przedmiot lub metalowa część zostanie poddana opisywanemu procesowi – którego prawidłowa, acz mniej znana i rzadziej używana nazwa to galwanostegia – możemy mieć o wiele większą pewność, że nie straszna będzie im wilgoć i inne niekorzystne warunki oraz wynikająca z nich rdza.

Słownictwo techniczne jest często dla zwykłego, nie powiązanego w żaden sposób z tą dziedziną, człowieka niezrozumiałe. Poszczególne terminy, słowa i określenia niewiele mówią laikowi, który wcześniej nie miał z nimi styczności. Wielu osobom takim słowem właśnie na pewno wydaje się galwanizacja. Może w powyższe stwierdzenie wkradło się nieco przesady, bo jest to jednak wyraz specjalnie skomplikowany, ale mimo wszystko, jego znaczenie może być nieznane wielu ludziom. Cóż kryje w sobie to słowo? Galwanizacja jest nazwą procesu, w którym poprzez zastosowanie prądu elektrycznego dany materiał (najczęściej metal) pokrywany jest warstwą innego metalu – w zdecydowanej większości przypadków są to chrom, nikiel lub miedź. W procesie tym wykorzystywane jest zjawisko, jakie naukowcy – chemicy i fizycy – znają i określają mianem elektrolizy. Galwanizacja znajduje zastosowanie w wielu dziedzinach techniki i przemysłu, a wielu z nas nawet nie domyśla się, jak wiele przedmiotów w ich najbliższym otoczeniu przeszło kiedyś opisywany zabieg. Inną, mniej znaną, a jednak o wiele bardziej profesjonalną i fachową nazwą opisywanych praktyk jest galwanostegia. Jeśli zależy nam na tym, by któryś przedmiot poddać temu procesowi, należy udać do się warsztatu galwanotechnicznego.